Πείραμα βιταμίνης C Sorby
Ήταν καιρός πολέμου και το φαγητό ήταν λιγοστό. Οι ηγέτες της προσπάθειας της Αγγλίας να διεξάγει πόλεμο και να βοηθήσει το λαό της να επιβιώσει κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου έπρεπε να γνωρίζουν μια ζωτικής σημασίας πληροφορία: Οι μερίδες φαγητού που υπήρχαν στις σωσίβιες λέμβους, επαρκούσαν για την επιβίωση στη θάλασσα; Και, μεταξύ πολλών πειραμάτων που ήταν σημαντικά τόσο για τη δημόσια όσο και τη στρατιωτική υγεία, πόση βιταμίνη C χρειαζόταν ένα άτομο για να αποφύγει τη θανατηφόρο νόσο σκορβούτο;
Σε ένα πείραμα το οποίο διεξήχθη στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Sorby στο Σέφιλντ, και ονομάστηκε πείραμα «ναυάγιο», οι εθελοντές τροφοδοτήθηκαν μόνο με τις μερίδες που μετέφερε το ναυτικό μέσα στις σωσίβιες λέμβους. Το αποτέλεσμα του εξαντλητικού αυτού πειράματος ήταν να μεταφέρονται τελικά περισσότερο νερό και λιγότερα τρόφιμα μέσα στις σωσίβιες λέμβους.
Ένα από τα πιο αδιαμφισβήτητα πειράματα που διεξήχθησαν σε ανθρώπους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στην Αγγλία, το οποίο έμελλε να έχει μακροχρόνιες συνέπειες στη δημόσια υγεία, ήταν μια μελέτη εξάντλησης της βιταμίνης C που ξεκίνησε το 1944, επίσης στο Sorby. Αυτό το ιατρικό πείραμα περιελάμβανε 20 άτομα, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν αντιρρησίες συνείδησης που ζούσαν στο κτίριο όπου διεξήχθησαν και άλλα πειράματα, συμπεριλαμβανομένου του πειράματος ναυαγίου. Το παραπάνω πείραμα εποπτευόταν από έναν μελλοντικό αποδέκτη βραβείου Νόμπελ και διατηρήθηκαν λεπτομερή αρχεία με δεδομένα για κάθε συμμετέχοντα στη μελέτη.
«Το πείραμα με βιταμίνη C είναι μια συγκλονιστική μελέτη. Εξαντλήθηκαν τα επίπεδα βιταμίνης C των ανθρώπων μακροπρόθεσμα και δημιουργήθηκαν απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Δεν θα γινόταν ποτέ κάτι παρόμοιο σήμερα», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Philippe Hujoel, επικεφαλής συγγραφέας μιας νέας μελέτης για το πείραμα της βιταμίνης C στο Sorby, ασκούμενος οδοντίατρος και καθηγητής επιστημών στοματικής υγείας στο UW School of Dentistry
Παρ’ όλο που δύο συμμετέχοντες στη δοκιμή εμφάνισαν απειλητικά για τη ζωή καρδιακά προβλήματα εξαιτίας της εξάντλησης της βιταμίνης C, πρόσθεσε ο Hujoel, κανένα από τα άτομα αυτά δεν υπέστη μόνιμη βλάβη και σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις αρκετοί συμμετέχοντες δήλωσαν ότι θα προσφέρονταν ξανά εθελοντικά, δεδομένης της σημασίας της έρευνας.
Λόγω του πολέμου και των ελλείψεων τροφίμων, δεν υπήρχε αρκετή βιταμίνη C και οι Αρχές έπρεπε να είναι συντηρητικές με τη διάθεση των προμηθειών, εξήγησε ο Hujoel, ο οποίος είναι επίσης βοηθός καθηγητής επιδημιολογίας. Ο στόχος των ερευνητών στο Sorby δεν ήταν να καθοριστεί η απαιτούμενη πρόσληψη βιταμίνης C για βέλτιστη υγεία. Ήταν να μάθουμε τις ελάχιστες απαιτήσεις του οργανισμού σε βιταμίνη C για την πρόληψη του σκορβούτου.
Η βιταμίνη C είναι ένα σημαντικό στοιχείο στην ικανότητα του σώματός σας να επουλώνει πληγές, επειδή η δημιουργία ουλώδους ιστού εξαρτάται από την πρωτεΐνη κολλαγόνου και η παραγωγή κολλαγόνου εξαρτάται από τη βιταμίνη C. Εκτός από την επούλωση του δέρματος, το κολλαγόνο διατηρεί επίσης την ακεραιότητα των τοιχωμάτων των αγγείων του αίματος, προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο από εγκεφαλικά και καρδιακές παθήσεις.
Στη δοκιμή του Sorby, οι ερευνητές ανέθεσαν στους συμμετέχοντες μηδέν, 10 ή 70 χιλιοστόγραμμα ημερησίως για μέσο όρο εννέα μηνών. Τα εξαντλημένα άτομα στη συνέχεια αναπλήρωσαν το ποσό και κορέστηκαν με βιταμίνη C. Πειραματικές πληγές έγιναν κατά τη διάρκεια αυτής της εξάντλησης και αναπλήρωσης. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την αντοχή της ουλής των πληγών αυτών ως μέτρο των επαρκών επιπέδων βιταμίνης C, καθώς η κακή επούλωση των πληγών, μαζί με συμπτώματα όπως αιμορραγία των ούλων, αποτελούν ένδειξη σκορβούτου.
Στο τέλος, οι ερευνητές του Sorby κατέληξαν ότι 10 χιλιοστόγραμμα την ημέρα ήταν αρκετά για να αποτρέψουν τα σημάδια του σκορβούτου. Εν μέρει βασισμένος σε αυτά τα ευρήματα, ο ΠΟΥ συνιστά 45 χιλιοστόγραμμα την ημέρα. Ο Hujoel όμως είπε ότι τα ευρήματα των επαναληπτικών αναλύσεων των δεδομένων του πειράματος του Sorby υποδηλώνουν ότι η σύσταση του ΠΟΥ είναι πολύ χαμηλή για να αποτρέψει τη χαμηλή αντοχή των ουλών.
Ο Hujoel με τη βοήθεια του Margaux Hujoel, επιστήμονα από το Brigham and Women’s Hospital/Harvard Medical School, επεξεργάστηκε τα δεδομένα αυτά με σύγχρονες στατιστικές τεχνικές σχεδιασμένες να χειρίζονται μικρά μεγέθη δειγμάτων, τεχνικές που δεν ήταν διαθέσιμες στους αρχικούς επιστήμονες. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε να αναθεωρήσει τα αρχικά αποτελέσματα και να τα δημοσιεύσει στο American Journal of Clinical Nutrition.
Οι Hujoels ανακάλυψαν ότι τα δεδομένα αυτής της μοναδικής μελέτης – που υπήρξε ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο στηρίχτηκε ο ΠΟΥ και άλλοι οργανισμοί για τον καθορισμό υγιών επιπέδων βιταμίνης C στους ανθρώπους – χρειάζονταν μια αναλυτικότερη και ακριβέστερη εκτίμηση δεδομένων.
“Οι ισχυρές παραμετρικές αναλύσεις των δεδομένων της δοκιμής Sorby αποκάλυψαν ότι απαιτείται μέση ημερήσια πρόσληψη βιταμίνης C ίση με 95 mg για την πρόληψη του αδύναμου ιστού στο 97,5% του πληθυσμού. Μια τέτοια πρόσληψη βιταμίνης C είναι υπερδιπλάσια από την ημερήσια ποσότητα των 45 mg που συνιστά ο ΠΟΥ, αλλά είναι σύμφωνη με τις προτάσεις της Εθνικής Ακαδημίας Ιατρικής και άλλων χωρών», προσθέτουν.
Η έρευνα των Hujoels διαπίστωσε επίσης ότι η ανάρρωση από ανεπάρκεια βιταμίνης C διαρκεί πολύ και απαιτεί υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης C. Ακόμη και μια μέση ημερήσια δόση 90 mg ημερησίως βιταμίνης C για έξι μήνες δεν κατάφερε να αποκαταστήσει την κανονική δύναμη των ιστών για τους εξαντλημένους από βιταμίνη C συμμετέχοντες στη μελέτη.
